14 September 2008, Livingstone
Door: Mike
Blijf op de hoogte en volg Mike & Sanne
14 September 2008 | Zambia, Livingstone
Ergens diep van binnen weet ik dat ik er niet te veel aan moet wennen. Ons verblijf is zo relaxed hier in Livingstone dat ik er straks nog moeite mee ga krijgen om te leven zonder zwembad, de vele “chillzones” en de bar met gekoelde drankjes in een straal van 10 meter bij ons vandaan.
Zo ook gisteravond, toen we ingesmeerd met Deet en in een aangename temperatuur gezellig op ons toege-eigende chillbed naast het zwembad een drankje op de jarige vader van Sanne dronken. We lazen nog wat, dronken een frisje, kletste uitgebreid over de busreis en al onze eerste indrukken en ik schreef mijn eerste bladzijdens van mijn ‘boek’ zoals Sanne het, volgens mij, in haar stukje heeft gedoopt.
Als we net naar bed willen omdat de muggen buiten het feit dat onze Deet goed werkt toch wel met bosjes om ons heen gaan vliegen begint de soap hier. Er wordt wat geduwd en geschreeuwd en we weten niet wat er aan vooraf ging, maar het begind eruit te zien als een ‘flinke fitti’. De donkere man met een petje vs. de blanke man zonder petje. Na 5 minuten getrek, geduw, gepraat en geschreeuw heb ik mijn voorkeur van deze veilig afstand al gekozen. Als ik Sanne hiernaar vraag geeft ze meteen antwoord en is blijkbaar ook voor de donkere man met petje. Een Afrikaans opstootje houdt niet in dat je scheld met iemand anders moeder, met kanker schelt of dat je fikse klappen uit deelt. Maar dit relletje heeft meer iets weg van een monoloog hoog in de bergen. Alles wat de engelsman zegt wordt herhaald door de donkere man. Net als elke fase die kind van een jaar of 10 wel heeft gehad wordt letterlijk alles herhaald. “Fucking dickhead” is een geliefd woord en wordt zo veel mogelijk gebruikt. Om je te bescheuren, helemaal als we allebei dezelfde reactie hebben als we ineens kunnen zien dat de blanke man maar 1 been heeft. Raar, maar waar ben ik omgeslagen en ben ik aan het duimen om de man zonder pet en zonder linker been als winnaar uit de bus te laten komen. We snappen er niks meer van als de man met de pet ineens ruzie krijgt met het personeel en er aan alle kanten mensen met elkaar ruzie krijgen. We volgen er helemaal niks van en de rust keert terug als de man het terein af is gezet door een jongen met een keu.
Als we eindelijk in onze kamer aan komen zit er een spin en wordt er van me verwacht deze te doden. Voor wie het niet weten, Sanne is als de dood voor spinnen. Eénmaal al mijn moed bij elkaar geraapt plet ik het spinnetje en gooi ik hem buiten weg. De chinees die we hier mee wakker maakte was hier minder blij mee. “What are you doing?” “That animal will eat all our muscito’s”, gilt ze vanaf haar bed. We draaien ons om en gaan slapen. Gekke chinees.
S’ochtends bij het ontwaken blijkt de spin niet dood, maar tien keer zo groot geworden. Na overleg met de rest van al onze kamer genoten, een enig sinds panische Sanne en een plasbuurt besluit ik ook deze spin heldhaftig te lijf te gaan. Met succes! Verontrustender vind ik de gekko’s die als schilderingen de muur decoreren en af en toe in het plafon verdwijnen, maar ook daar komen we wel overheen.
Na een relaxed ochtend, waarin we voor de derde keer nu we hier zijn moeten ontdekken dat de zon de andere kant op gaat dan in Nederland besluiten we wat nuttigs te gaan doenk, en wat voedzaams te gaan zoeken in het dorp.
Na een dik half uur lopen kijk ik of Chris gelijk heeft. Hij probeerde ons armbandjes te verkopen en vond maar dat we ver moesten lopen. Toen ik zei dat als ik er dan was ik inmiddels net zo donker als hij zou zijn. Hierop antwoorde hij bloedserieus: “No, that’s not possible!”. En inderdaad heeft hij gelijk. Buiten onze onwijs bruine voeten viel het reuze mee.
Op de terug weg wilden we een taxi nemen, maar besluiten we toch te gaan lopen, en maar goed ook, want wat een bizarre ervaring kwamen wij onderweg tegen. Toen we bij een kerk overwogen even om het hoekje te kom wenkte een jongen ons en hoorde van buitenaf het gezang. We zagen er uit alsof we van het strand kwamen en liepen met plastic tasjes eten, maar we moesten vooral de mis maar gaan volgen en werden overtuigd om naar binnen te gaan. Eénmaal binnen blijkt het beslist geen slechte keus. Wouw wat gezellig. Een echt katholieke gospelgemeenschap. Wat een sfeer, wat een muziek, wat een gelach, en wat een mensen. Prachtig, we kregen er kippenvel van. Na een half uur is de mis afgelopen en zien we buiten hoe het gehele koor, wel een stuk of 40, achter op een vrachtwagen gaan. Fantastisch!!
‘Thuis’ aangekomen zitten we er nog vol van en kijken we snel onze filmpjes en foto’s na. De stroom is uitgevallen, dus besluiten we voor het donker te gaan douchen. Jaja, want voor zessen is het donker...
Verder is het 35 graden en genieten we er onwijs van.
Groeten uit Zambia
Zo ook gisteravond, toen we ingesmeerd met Deet en in een aangename temperatuur gezellig op ons toege-eigende chillbed naast het zwembad een drankje op de jarige vader van Sanne dronken. We lazen nog wat, dronken een frisje, kletste uitgebreid over de busreis en al onze eerste indrukken en ik schreef mijn eerste bladzijdens van mijn ‘boek’ zoals Sanne het, volgens mij, in haar stukje heeft gedoopt.
Als we net naar bed willen omdat de muggen buiten het feit dat onze Deet goed werkt toch wel met bosjes om ons heen gaan vliegen begint de soap hier. Er wordt wat geduwd en geschreeuwd en we weten niet wat er aan vooraf ging, maar het begind eruit te zien als een ‘flinke fitti’. De donkere man met een petje vs. de blanke man zonder petje. Na 5 minuten getrek, geduw, gepraat en geschreeuw heb ik mijn voorkeur van deze veilig afstand al gekozen. Als ik Sanne hiernaar vraag geeft ze meteen antwoord en is blijkbaar ook voor de donkere man met petje. Een Afrikaans opstootje houdt niet in dat je scheld met iemand anders moeder, met kanker schelt of dat je fikse klappen uit deelt. Maar dit relletje heeft meer iets weg van een monoloog hoog in de bergen. Alles wat de engelsman zegt wordt herhaald door de donkere man. Net als elke fase die kind van een jaar of 10 wel heeft gehad wordt letterlijk alles herhaald. “Fucking dickhead” is een geliefd woord en wordt zo veel mogelijk gebruikt. Om je te bescheuren, helemaal als we allebei dezelfde reactie hebben als we ineens kunnen zien dat de blanke man maar 1 been heeft. Raar, maar waar ben ik omgeslagen en ben ik aan het duimen om de man zonder pet en zonder linker been als winnaar uit de bus te laten komen. We snappen er niks meer van als de man met de pet ineens ruzie krijgt met het personeel en er aan alle kanten mensen met elkaar ruzie krijgen. We volgen er helemaal niks van en de rust keert terug als de man het terein af is gezet door een jongen met een keu.
Als we eindelijk in onze kamer aan komen zit er een spin en wordt er van me verwacht deze te doden. Voor wie het niet weten, Sanne is als de dood voor spinnen. Eénmaal al mijn moed bij elkaar geraapt plet ik het spinnetje en gooi ik hem buiten weg. De chinees die we hier mee wakker maakte was hier minder blij mee. “What are you doing?” “That animal will eat all our muscito’s”, gilt ze vanaf haar bed. We draaien ons om en gaan slapen. Gekke chinees.
S’ochtends bij het ontwaken blijkt de spin niet dood, maar tien keer zo groot geworden. Na overleg met de rest van al onze kamer genoten, een enig sinds panische Sanne en een plasbuurt besluit ik ook deze spin heldhaftig te lijf te gaan. Met succes! Verontrustender vind ik de gekko’s die als schilderingen de muur decoreren en af en toe in het plafon verdwijnen, maar ook daar komen we wel overheen.
Na een relaxed ochtend, waarin we voor de derde keer nu we hier zijn moeten ontdekken dat de zon de andere kant op gaat dan in Nederland besluiten we wat nuttigs te gaan doenk, en wat voedzaams te gaan zoeken in het dorp.
Na een dik half uur lopen kijk ik of Chris gelijk heeft. Hij probeerde ons armbandjes te verkopen en vond maar dat we ver moesten lopen. Toen ik zei dat als ik er dan was ik inmiddels net zo donker als hij zou zijn. Hierop antwoorde hij bloedserieus: “No, that’s not possible!”. En inderdaad heeft hij gelijk. Buiten onze onwijs bruine voeten viel het reuze mee.
Op de terug weg wilden we een taxi nemen, maar besluiten we toch te gaan lopen, en maar goed ook, want wat een bizarre ervaring kwamen wij onderweg tegen. Toen we bij een kerk overwogen even om het hoekje te kom wenkte een jongen ons en hoorde van buitenaf het gezang. We zagen er uit alsof we van het strand kwamen en liepen met plastic tasjes eten, maar we moesten vooral de mis maar gaan volgen en werden overtuigd om naar binnen te gaan. Eénmaal binnen blijkt het beslist geen slechte keus. Wouw wat gezellig. Een echt katholieke gospelgemeenschap. Wat een sfeer, wat een muziek, wat een gelach, en wat een mensen. Prachtig, we kregen er kippenvel van. Na een half uur is de mis afgelopen en zien we buiten hoe het gehele koor, wel een stuk of 40, achter op een vrachtwagen gaan. Fantastisch!!
‘Thuis’ aangekomen zitten we er nog vol van en kijken we snel onze filmpjes en foto’s na. De stroom is uitgevallen, dus besluiten we voor het donker te gaan douchen. Jaja, want voor zessen is het donker...
Verder is het 35 graden en genieten we er onwijs van.
Groeten uit Zambia
-
14 September 2008 - 19:30
Danielle:
Mikeeeee!!
Wow, en hier zit ik dan, met kippevel. Wat een prachtig verhaal. Ik ben echt mega jaloers. Wat een ervaringen en er zullen er nog teveel om op te noemen komen.
Misschien leuk om Sanne te vertellen; De grote spinnen zijn je vriendjes, juist die kleine geniepige beestjes die zich niet laten zien, maar er ongetwijfeld wel zijn, zijn je vijanden!
Wat leuk dat je met meerdere mensen op de kamer zit. Heeft vast z'n voor en nadelen, maar zo ontmoet je wel veel nieuwe mensen.
Misschien wil je nog es wat weten over Nederland, jeweetwel, dat kleine landje waar je ooit, nog niet zo lang geleden nog rondliep: Het is/ was hier vandaag 16 graden inclusief een zonnetje! En ja hoor, iedereen korte broek aan, heerlijk al die bleke beentjes weer eens tonen.
Ach, dat is Nederland he, 16 graden en zon: ZOMER!!
Maar, genoeg geschreven. I hope u dont be angry with me!
Veel plezier verder, en wordt AUB niet te bruin!
-
15 September 2008 - 08:01
Yael:
hello sunshine :)
in 1 woord: geweldig
echt super om te lezen dat je al zoveel hebt meegemaakt. beloof me dat je het echt volhoudt om alles op te schrijven, want ik wil niets van je verhalen missen!
hier in NL mis je uiteraard niets,behalve mij natuurlijk. Nog geen nieuwe roddels bij Barend en verder ook geen gekke dingen.
Nou gorgeous, geniet er maar heeeeeeeeel erg van, ik ga Edwin gezelschap houden op de dagdienst!
dikke kus!
-
15 September 2008 - 08:01
Yael:
ohja, en ik wil fotos zien! -
15 September 2008 - 11:20
Lianne:
super leuk!! ik blijf jullie in de gaten houden hoor! dit is veel te leuk om te lezen!
kuss -
15 September 2008 - 19:38
Teigetje:
Doe mij ook een gekko! Ik vind dat echt van die schattige beestjes. En ja, ze eten al de muggen op :P
Morgen wordt, na de twee banken, ook onze eettafel weggehaald. Het begint hier een beetje "dakloos" aan te voelen. Beter dat je daar zit!
Knuffels!!! -
16 September 2008 - 08:49
Martha:
genoten van je verhaal!!
geniet ze !
gr Martha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
